Το αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο

 Το αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο

 

 

Όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν υπήρχαν καν τουαλέτες

Πώς βγήκε η λέξη παστρικός και γιατί τιμωρούνταν οι ιερείς αν έκαναν περισσότερα από δύο λουτρά την ημέρα;

Η εξέδρα…

Ενώ σε πολλές πρωτεύουσες πολιτισμένων λαών έλειπε από τα σπίτια το πιο «αναπόφευκτο» μέρος, η τουαλέτα (εξέδρα ή απόπατος), στα βυζαντινά σπίτια αυτή δεν ήταν σπάνια. Στη βυζαντινή τουαλέτα υπήρχαν πήλινοι σωλήνες για απομάκρυνση των λυμάτων. Αυτοί έπρεπε να συναντώνται με τους σωλήνες των διπλανών σπιτιών και να σχηματίζουν δίκτυο.
Σε περίπτωση βλάβης έπρεπε να επιδιορθώνονται με ευθύνη του ιδιοκτήτη, μέχρι του σημείου που συναντούσαν τους σωλήνες των γειτόνων. Το αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο

 

Η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά…

Οι Βυζαντινοί έτρεφαν μεγάλη αγάπη στην καθαριότητα.
Σύμφωνα με την άποψη της επίσημης Εκκλησίας, τρία μπάνια την ημέρα ήταν υπερβολικά, ωστόσο τα δύο δεν ήταν ασυνήθιστο φαινόμενο.
Όμως, οι κληρικοί που συλλαμβάνονταν να κάνουν δύο λουτρά την ημέρα δέχονταν αυστηρές επιπλήξεις.
Οι πλούσιοι είχαν ιδιόκτητα λουτρά,. Για όλους τους άλλους υπήρχαν τα δημόσια. Αυτά ωστόσο στεγάζονταν σε επιβλητικά κτίρια, ήταν πολυτελή και παρείχαν όλες τις ανέσεις.
Από την εποχή του Ιουστινιανού, ίσως και πιο πριν, τα δημόσια λουτρά είχαν μπανιέρες σε χωριστά διαμερίσματα, τα οποία βρίσκονταν γύρω από μια μεγάλη κυκλική λίμνη.
Το νερό ζεσταινόταν σε μεγάλους λέβητες και διοχετευόταν στους κατάλληλους χώρους μέσα από ένα σύστημα σωληνώσεων, ενώ υπήρχε η δυνατότητα να επιλέξει κάποιος το κρύο μπάνιο ή ακόμα και το ατμόλουτρο.!
Στα δημόσια λουτρά η είσοδος στους άντρες επιτρεπόταν οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, ενώ στις γυναίκες μόνο το βράδυ.

 

Νερό και σαπούνι…

Γενικά, οι Βυζαντινοί πρόσεχαν την εικόνα τους και λούζονταν σχετικά συχνά με εξαίρεση τους μοναχούς, που υπέβαλλαν τον εαυτό τους σε στερήσεις.
Σύμφωνα με τα «ιατρικά» βιβλία της εποχής, οι Βυζαντινοί τον Γενάρη δεν έπρεπε να κάνουν περισσότερα από τέσσερα λουτρά, τον Μάρτη έξι και τον Απρίλη οκτώ.
Ως μέσα καθαρισμού χρησιμοποιούνταν ίνες από σπάρτα ή άλλο λουτρόχορτο και σαπούνι, το οποίο πήραν οι Βυζαντινοί απ’ τους Γάλλους, ή παλαιότερα από νίτρο.
Από το σπάρτο προήλθε η λέξη «σπαρτεύω» και από αυτήν το «παστρεύω» (καθαρίζω).

Bain mixtes

Κοινά λουτρά αντρών και γυναικών όπως τα εννοούμε σήμερα, δηλαδή σε ανοικτό χώρο (θάλασσα κλπ), οι βυζαντινοί δεν είχαν.
Σε κλειστό χώρο όμως το κοινό λουτρό, ιδιαίτερα κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, δεν ήταν κάτι το ασυνήθιστο, παρά τις διαμαρτυρίες των πατέρων της Εκκλησίας και των συνόδων.
Πολλοί λαϊκοί, επίσης, θεωρούσαν σκάνδαλο το να ξεγυμνώνονται σε κοινή θέα όσοι και όσες χρησιμοποιούσαν τα λουτρά.
Ωστόσο, στα λουτρά ο επισκέπτης συναντούσε ακόμα και κληρικούς ή ασκητές.
Η προσωπική υγιεινή ήταν και παραμένει θέμα πολιτισμού και στο Βυζάντιο το πολιτιστικό επίπεδο ήταν υψηλό.

 

Τα βιβλία που έχουν γραφτεί για το Βυζάντιο είναι αναρίθμητα. Μάχες, αυτοκράτορες, έρωτες, μυστικά του παλατιού, φιλοξενήθηκαν σε σελίδες βιβλίων που μιλούν για τη βυζαντινή αυτοκρατοριά. Αν και η θεματολογία της εποχής είναι ανεξάντλητη, οι εκδόσεις Magaliver εξέδωσαν σύγγραμα για το πρωτοποριακό για την εποχή. Το αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο.

Λίγες είναι οι πρωτεύουσες της εποχής που είχαν ειδικό μέρος για τουαλέτα μέσα στα σπίτια της εποχής. Όμως στο Βυζάντιο είχαν εφεύρει ένα σύστημα με πήλινους σωλήνες που κατέληγαν μαζί με τους πήλινους σωλήνες των γειτονικών σπιτιών, σε ένα δίκτυο και απο εκεί σε μια απομακρυσμένη από τις κατοικίες περιοχή. Το αποχετευτικό σύστημα στο Βυζάντιο

Οι Βυζαντινοί ήταν λάτρεις της καθαριότητας, μάλιστα είχαν αναγκάσει το παλάτι να βγάλει οδηγία να μην κάνουν μπάνιο πάνω από 3 φορές τη μέρα,για εξοικονόμηση νερού. Φημισμένη ανακάλυψη της εποχής είναι και το ζεστό νερό, αφού το βράζανε σε μεγάλους λέβητες, κατέληγε σε μπανιέρα μέσω μεγάλων σωλήνων. Εκεί πρωτοεμφανίζεται και το ατμόλουτρο. Για σαπούνι οι Βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν σπάρτα και διάφορα αρωματικά βότανα.

Μεγάλο σκάνδαλο της εποχής, τα πρώτα κοινά δημόσια λουτρά, όπου δεν υπήρχε διαχωρισμός ανδρών και γυναικών. Η Εκκλησία ξεκίνησε μάχη κατά αυτής της συνήθειας των Βυζαντινών φέρνοντας το θέμα μέχρι και σε Συνόδους της Εκκλησίας. Μάλιστα είχαν βγάλει και συγκεκριμένες μέρες που επιτρεπόταν το μπάνιο στη προσπάθεια τους να περιορίσουν το φαινόμενο.

 

Αν σας άρεσε το άρθρο μπορείτε να μας ακολουθήσετε στην σελίδα στο Facebook Dynamic Therm  και στο blog  για  να ενημερώνεστε με περισσότερα νέα.  

 

 

Πηγή: mixanitouxronou.gr https://apofraxeis-vlachos.gr